Şizofreninin insanlık tarihi kadar eski olduğu tahmin edilmektedir. Belirtilerinin daha açık bir
şekilde tanımlandığı ilk dönemler ise;
İsa'dan sonra I-II. yüzyıllara rastlamaktadır. İlk tanımlayan ise 1860'da Morel olmuştur. Morel
"Erken Bunama" terimini kullanmıştır.
1871'de Hecker "Hebefreni" 1874 yılında da Kahlbaum "Katato!ni" terimlerini kullanmışlardır.
Arieti'ye göre şizofreni kavramının doğrudan gelişmelerine katkıda bulunan altı kişi sırasıyla;
Krapelin, Bleuler, Meyer, Freud, Jung ve Sullivan.
Nihayet 1950'lerde Schneider şizofreninin birincil ve ikincil sıra belirtilerini tanımlamıştır.
Birincil sıra belirtileri: Kendi aralarında konuşan ve yorum yapan seslerin işitilmesi, etkilenme -
düşünce okunması - düşünce sokulması -
düşünce yayınlanması gibi hezeyanlardan oluşmaktadır. İkincil sıra belirtiler ise: Çağrışımlarda
dağınıklık, uygunsuz konuşma, dilde olmayan yeni
sözcükler uydurma ve negatif belirtileri kapsamaktadır.